بیلداپ یا روکش دندان

بیلداپ بازسازی تاج دندان که در اثر پوسیدگی ، شکستگی … تاج دندان ، روی آن روکش یا کراون قرار داده می شود بیلداپ دندانی می تواند با مواد … می شود که تاج دندان از بین رفته و با گذاشتن پین در تاج یا داخل کانال ریشه دندان ….. برای استفاده دانشجویان، پژوهشگران و استادان رشته های مختلف طراحی شده است.

 

بیلداپ یا بازسازی دندان یکی از درمان‌هایی است که مصداق رویکردی محافظه‌کارانه است.درمانی که با حفظ و کمک گرفتن از بافت اندک باقی‌مانده دندان، نسج از دست رفته‌ی آن بازسازی می‌گردد.

رویکرد درمانی، وابسته به ماده و وسیله نیست. رویکرد، خط مشی درمان را توسط پزشک تعیین می‌کند، حال با هر ماده و وسیله‌ای که در دست دارد. این که حفظ کند و نگاه دارد یا بتراشد و بردارد.

 

در بیلداپ های دندانی آنچه که از اهمیت فراوانی برخوردار است ، رعایت اصول بیومکانیک به طور صحیح در این درمان هاست . اگر بازسازی این دندان های تضعیف شده که معمولا درمان ریشه شده اند و میزان زیادی از عاج دندانی خود را از دست داده و دیواره های ضعیفی دارند ، به همان صورت که ترمیم حفره های سطحی و متوسط دندان انجام می شود ، صورت بگیرد ، معمولا محکوم به شکست خواهد بود و بسیاری از اوقات نه تنها ماده ی پرکردگی و ترمیم دندان می شکند بلکه بافت دندانی نیز دچار شکستگی می گردد.

در بعضی از موارد متاسفانه این شکستگی آنقدر عمیق است که درمان های بعدی را غیرممکن ساخته و دندان به ناچار باید کشیده و خارج گردد . عدم شناخت از قوانین بیومکانیک و عدم رعایت آن در بازسازی دندان ها و تجربه ی تلخ شکست غیر قابل درمان دندان ها است که هنوز عده ای از درمانگران را وادار به این انتخاب قدیمی و یکسان و غیر قابل انعطاف در مورد تمامی دندان ها می کند که هر دندان درمان ریشه شده ای لزوما باید کلاهکی به نام روکش برای جلوگیری از شکست بر سر نهد .

 

• روکش کردن دندان درمانی کاملاً مطمئن و بی‌ خطر محسوب می‌شود اما هر درمانی ممکن است خطرات یا عوارضی به دنبال داشته باشد. از جمله خطرات و عوارض احتمالی روکش کردن دندان عبارت است از:

• عفونت – در صورتی‌ که دندانی که روکش می‌شود به طور کامل تمیز و مهر و موم نشده باشد، امکان نفوذ باکتری‌ها به سطح زیر روکش و ایجاد عفونت در بافت‌های پیرامون دندان وجود دارد.

• واکنش آلرژی – شمار کمی از بیماران ممکن است به مواد مورد استفاده در ساخت روکش آلرژی داشته باشند. با این حال در برخی انواع روکش دندان احتمال آلرژی بیشتر و در برخی بسیار کم است.

• پوسیدگی دندان – در صورتی که روکش بخوبی مهر و موم نشود باکتری‌ها و پلاک در زیر آن تجمع یافته‌ و باعث پوسیدگی دندان می‌شوند.

• اشکال در بایت – در صورتی که سطح روکش به درستی پرداخت نشود و یا ارتفاع آن زیاد باشد ممکن است بایت با مشکل مواجه شود.

• جا به ‌جایی و لق شدن روکش – به مرور زمان ممکن است روکش لق شده یا از دندان جدا شود. معمولاً پس از 10 تا 15 سال که طول عمر روکش به سر آمده است این اتفاق رخ می‌دهد.

 

دوام و ماندگاری روکش ها بر اساس نوع آن ها متفاوت است. معمولا روکش های ساخته شده از طلا بیشترین طول عمر را دارند. زیرا هم از استحکام خوبی برخوردارند و هم تطابق بسیار خوبی با بافت دندانی زیرین دارند.

روکش های فلزچینی و انواعی از روکش های سرامیکی که دارای استحکام بالا هستند (روکش های زیرکونیا)، در مرحله ی بعد قرار می گیرند.

این نوع از روکش های دندانی را می توان هم در نواحی دندان های قدامی (جلویی) و هم دندان های خلفی (عقبی) به کار برد. همچنین زمانی که فرد دندان و یا دندان هایی را از دست داده و به هر علت قادر به استفاده از ایمپلنت نبوده و باید از بریج های دندانی استفاده کند، بریج های فلزسرامیک و بریج های سرامیکی با استحکام بالا (زیرکونیا) گزینه مناسبی بوده و طول عمر قابل قبولی خواهند داشت.